Paard met lamp

Ik kan mij soms zo verbazen over de dingen. Ik zie iets en moet er heel de tijd aan denken.

Zo zagen we gisteravond een aanhanger achter een auto hangen. Dat is niet zo bijzonder want daar zijn ze voor. Maar er scheen een boel licht uit. Dichterbij gekomen zagen we dat het zo’n paardenhanger was. O, even googlen levert op dat het een paardentrailer heet. Ik vond paardenhanger al zo’n  gek woord dat in mijn hoofd bleef hangen als ik terugdacht aan gisteravond.

Mijn aandacht werd dus getrokken door het licht uit dat ding. Je zag heel duidelijk de kont van het paard of is dat oneerbiedig om te zeggen? Zo’n edel dier dat een hoofd heeft en benen en beledigd is, vooral zijn baasje, als je per ongeluk of juist expres poten zegt. Want het is zo’n edel dier en heeft zoveel voor de mens betekend. Mijn oog valt juist altijd op de rampverhalen die veroorzaakt zijn door die beesten, paard slaat op hol, paard rent over de snelweg, paard schrikt van fietser.

Dat vind ik niet zo edel en dapper maar ik vind paarden dan ook eng. Vroeger een keer geschrokken van een paard dat van mij schrok en dat heeft dan gevolgen voor de rest van het leven. Ik ben een van de weinige meisjes die niets met paarden heeft. Alleen een traumaatje.

Het licht was dus aan in die kar. Maar waarom? Was het paard bang in het donker en zou het op hol willen slaan als het licht uit was?

Was het dan een soort bedlampje zoals voor kinderen? Was het zo gezelliger, knusser voor het dier? Keek het paardenraces op een flatsceen? Wilde de baas ‘m showen? Moesten de pk’s getoond worden, ik heb lekker meer dan jij? Konden achterliggers zo beter zien dat ze niet moesten proberen te botsen?

Ik moet gissen naar het antwoord en kan niets logisch bedenken. Nog meer vragen rijzen op. Waarom staan paarden eigenlijk niet met hun kop naar buiten gericht? Dan kunnen ze nog wat zien. Of krijgen ze zo’n ding niet in zijn achteruit?

We halen in, dat vind ik een veiliger idee, stel dat de klep niet goed afgesloten zit of het paard weet het open te wurmen. Of het glijdt met bij een noodstop tegen de die klep en het ophangsysteem breekt af dan rijden wij tegen een heel groot stuk paardenvlees aan en onze trouwe ros moet nog langer mee.

Ik kijk opzij en zie aan de voorkant een deurtje, ongeveer 1,5 m hoog. Wat is dáár nou weer de bedoeling van? De nooduitgang? Een opening om eten te geven, het paard over zijn manen te strijken of iets aardigs te zeggen? De ingang voor een pony?Of om een jockey bij zijn wedstrijdpaard te laten zijn?

We zijn er voorbij met ons beetje pk’s en de chauffeur ruikt de stal en geeft nog wat gas. We zijn bijna thuis.

Nu slapen en niet dromen van paarden. Geen nachtmerries graag. Niet meer denken aan het paard, denk niet aan het paard, zeg ik tegen mezelf.

Denken moet je aan een paard overlaten, die hebben een groter hoofd.